Hij is nederig, dankbaar en hoopvol. Ondanks dat hij geworden is wat hij nooit wilde zijn: een vluchteling. Wie wil dat wel? Wie droomt daarvan als kind? Wie wil voortdurend afhankelijk zijn van de goedheid van anderen? Van beslissingen van anderen? Toch is dat wat hij is. Afhankelijk. Van de ene dag op de andere gereduceerd tot wat hij deed: vluchten. Alles is hem beter dan thuis. Of thuis? Er is geen thuis meer. Alles wat rest zijn brokstukken.

Eenzaam, zonder
vertrouwde woorden

Hij ging van plek naar plek om zich veilig te wanen in een land waar bommen vallen, scherpschutters op de hoek van de straat staan, gewapende bendes dochters verkrachten en zonen kidnappen voor losgeld. Waar de geheime dienst mensen martelt en het leger hardhandig de dienst uitmaakt.

Nu is hij hier. Is hij vreemdeling, asielzoeker, gelukszoeker. En hij is een probleem, want mensen zoals hij zijn in dit land een probleem. Maar hij is zoveel meer dan dat. Hij is docent, vader, echtgenoot, zoon, broer, denker, schrijver, dichter. En… terug bij af. Hij moet alles opnieuw leren in de taal die hem vreemd is. Dat maakt hem kwetsbaar en eenzaam. Eenzaam, zonder vertrouwde woorden, zonder zijn gezin, zonder zijn vrienden, zonder zijn collega’s en zonder zijn werk.

Hij is angstig. Angstig dat zijn vrouw en kinderen iets overkomt. Hij is schuldgevoel. Schuldgevoel omdat hij hen heeft achtergelaten terwijl hij tegelijkertijd weet dat zijn vertrek het beste was wat hij voor zijn gezin kon doen. Voor hen is hij alles. Daarom is hij hoopvol. Net als zij.

Altijd de laatste blog in je mailbox

Op dinsdagen in de even weken plaats ik een nieuwe blog. Wil jij hem als eerste lezen? Laat dan even je naam en e-mailadres* achter. Dan ontvang je mijn blog om de dinsdag in je mailbox. * Ik gebruik je e-mailadres alleen voor de blogs.

Name *

Voornaam

Achternaam

Email *

Aanmelden