Met belangstelling en onbehagen kijk ik naar onze politiek en het nieuwe kabinet dat vanaf 2 juli over ons land gaat regeren. Wat brengt het voor de toekomst? Wat gaan we merken van het gedachtengoed dat een aantal toekomstig ministers aanhangt? Ik maak me zorgen en soms laat ik me meeslepen met de doemscenario’s die zich in mijn hoofd vormen.

Gelukkig kan ik die doemscenario’s vaak uitwissen en hoop voelen na het bezoeken van evenementen die inspirerend en hoopvol zijn. Evenals de mensen die ik er tref. Mensen die zich ondanks alles inzetten voor klimaat, milieu en samenleving. Tegen de stroom in. Een mooi voorbeeld daarvan was de Nacht van de Vluchteling, die van 15 op 16 juni gehouden werd. Samen met mijn wandelmaatje vormde ik team ‘Nooit hooploos’ en liepen we 20 kilometer om aandacht te vragen voor het lot van vluchtelingen. In Nederland, maar vooral voor vluchtelingen in Afghanistan, Democratische republiek Congo, Irak, Tsjaad. In het dagelijks nieuws hoor je er niet (vaak) over, toch is daar noodhulp aan vluchtelingen hard nodig.

Zij liepen noodgedwongen dagenlang. Van bejubeling bij aankomst was geen sprake.

Met ons liepen 6998 mensen mee. Niet alleen in Nijmegen, maar ook in Tilburg, Amersfoort, Haarlem en Rotterdam. We werden omringd door vriendelijke wandelaars. Veelkleurig en van jong tot oud. Iedereen die er was, liep voor dit doel. Voor vluchtelingen. Voor mensen die in onze samenleving tot een zondebok zijn gemaakt. Achter elk van deze wandelaars stond een groep mensen die met een financiële bijdrage hun steun betuigden aan de lopers en daarmee aan vluchtelingen. Zo liepen we gezamenlijk € 1.691.844,- bij elkaar. Een krachtig gebaar uit onze samenleving tegen de verharding, voor de medemenselijkheid!

Zelf was ik tijdens het lopen regelmatig met mijn gedachten bij de hoofdpersonen uit mijn boek. Mahmoud en Mahmoud, mensen die aan den lijve ondervonden hoe het is om te vluchten. Ze staken midden in de nacht te voet de grens tussen Syrië en Turkije over, terwijl ze terugdachten aan hun ouders, die een dikke zestig jaar eerder van Haifa naar Damascus liepen om aan het geweld te ontkomen. Te voet, met kleine kinderen aan hun zijde en met de weinige bezittingen die ze mee konden pakken.

Ik liep vrijwillig een paar uur en werd bij aankomst bejubeld door de organisatie en medelopers. Zij liepen noodgedwongen dagenlang. Van bejubeling bij aankomst was geen sprake.

Voor iedereen die ons – of andere lopers – gesponsord heeft: heel hartelijk dank! Stichting Vluchteling gaat het geld inzetten voor vluchtelingen in Afghanistan, Democratische Republiek Congo, Irak en Tsjaad. En ik? Ik ga volgend jaar – In Sha Allah/Deo Volente – weer meelopen. Dan echt De Nacht en dus 40 km! Alhoewel… mijn dochter van twaalf zei dat ze dan graag meeloopt. Dat zou ik zo geweldig vinden en dan loop ik graag nog een jaar 20 km. Samen met haar. Samen voor hen.

Altijd de laatste blog in je mailbox

Op dinsdagen in de even weken plaats ik een nieuwe blog. Wil jij hem als eerste lezen? Laat dan even je naam en e-mailadres* achter. Dan ontvang je mijn blog om de dinsdag in je mailbox. * Ik gebruik je e-mailadres alleen voor de blogs.

Name *

Voornaam

Achternaam

Email *

Aanmelden