Na een lange vermoeiende reis is niets zo fijn als een warme douche en vervolgens neerploffen op een bed. Even niks doen, lekker uitrusten, bijkomen. Vluchtelingen die na een lange, vermoeiende, gevaarlijke en emotionele reis aankomen, hebben deze behoefte ook. Ze snakken naar veiligheid, een douche, een bed en een plek om uit te rusten. In plaats daarvan treffen ze een overvol aanmeldcentrum met smerige wc’s en is douchen en neerploffen op een bed er voorlopig niet bij.

‘Als de oorlog komt
En als ik dan moet schuilen
Mag ik dan bij jou?
Als er een clubje komt
Waar ik niet bij wil horen
Mag ik dan bij jou?

Als er een regel komt
Waar ik niet aan voldoen kan
Mag ik dan bij jou?
En als ik iets moet zijn
Wat ik nooit geweest ben
Mag ik dan bij jou?’

Zong Claudia de Breij. Nederland omarmde dit lied toen ze het in 2011 uitbracht. Het was overal te horen en stond in 2015 zelfs op nummer 4 in de top 2000. Nu 8 jaar later, lijken we dit hoopvolle lied vergeten.* De opvang voor vluchtelingen in Nederland is een puinhoop. Oplossingen, zoals de Spreidingswet, worden tegengehouden door onze politici. Landelijk én lokaal. De gemeenten,

 die lokaal wel hun best doen om Ter Apel bij te staan en asielzoekers op te vangen, krijgen te maken met burgers die de komst van deze mensen via de rechter proberen tegen te houden op basis van gemaakte procedurefouten.

Mag ik dan bij jou?

……..
…..
…

Nee.

Dat doet me pijn en brengt me, zeker nu met Kerstmis, terug naar de jaren tachtig. Naar de gymzaal van mijn katholieke basisschool in Brabant waar ouders, leerkrachten en kinderen jaarlijks een kerstspel opvoerden. Jaar in jaar uit werd de dramatiek van Jozef en de zwangere Maria die nergens welkom waren vol overgave gespeeld. De pijn van nergens welkom zijn, nergens een warme veilige plek vinden, werd in elk kerstspel onderstreept. Net als de boodschap dat mensen in nood geholpen moeten worden. Een veilige slaapplaats verdienen en opgenomen moeten worden.

Nu zijn het niet Jozef en Maria. Het zijn anderen. Anderen die net als zij beter verdienen dan een stal. Beter verdienen dan een afwijzing. Het zijn mensen. Net als jij, net als ik, die na een vermoeiende reis verlangen naar veiligheid, een douche, een bed en een plek om uit te rusten.

* Het nummer van Claudia de Breij staat dit jaar op 131.

Altijd de laatste blog in je mailbox

Op dinsdagen in de even weken plaats ik een nieuwe blog. Wil jij hem als eerste lezen? Laat dan even je naam en e-mailadres* achter. Dan ontvang je mijn blog om de dinsdag in je mailbox. * Ik gebruik je e-mailadres alleen voor de blogs.

Name *

Voornaam

Achternaam

Email *

Aanmelden