Afgelopen zaterdag bezocht ik het Henri Veldhuis Symposium van The Rights Forum[1]. Een symposium over mensenrechtenschendingen tegen Palestijnen in Palestina of daarbuiten. Het was leerzaam, inspirerend en ondanks alles, hoopvol.

De ondertitel van het symposium was: 75 jaar Nakba. Dat klinkt als een jubileum. Maar wel een wrang jubileum. Want 75 jaar geleden vond Al Nakba plaats; de catastrofe. Toen werden Palestijnen verdreven uit hun huizen, werden hun dorpen met de grond gelijkgemaakt en vluchtten ze naar veiligere plekken in Palestina of naar buurlanden als Libanon, Egypte, Jordanië en Syrië. Ze kwamen terecht in vluchtelingenkampen. Kampen waar velen van hen – nu 75 jaar later – nog steeds verblijven, mits ze niet opnieuw verdreven zijn door aanhoudend geweld en oorlog.

Ook Palestijnen die in Palestina konden blijven, hadden het vanaf dat moment zwaar en leven sindsdien in onvrijheid. Sommigen verlieten zelfs meerdere keren huis en haard om zichzelf in veiligheid te brengen. Hoe traumatisch moet dat niet zijn geweest! Bovendien worden hun rechten stelselmatig geschonden. Sterker nog, er is sprake van apartheid[2]. Hier is internationaal juridisch sprake van als in een regime de ene raciale groep een andere groep systematisch onderdrukt. Tijdens het symposium was hier uitgebreid aandacht voor, onder andere tijdens de workshop van Amnesty International.

Sprekers als Ramzy Baroud (Palestine Chronicle)[3], Jonathan Huseman (Amnesty International) en Amal Karam[4] (journalist, dichter, docent) vertelden gepassioneerd en strijdbaar over de aanhoudende catastrofe die de Palestijnen al 75 jaar treft. En over het recht op terugkeer, zoals vastgesteld in VN-resolutie 194, artikel 12, waar nu naar 75 jaar nog steeds geen uitzicht op is.

Westerse reactie
Zoals gezegd stond het lot van de Palestijnen op het symposium centraal, net
als de reactie van onze westerse wereld op het ‘Israëlisch-Palestijns conflict’. Een reactie die voornamelijk bestaat uit wegkijken én uit steun aan een land –
Israël – dat zich aanhoudend schuldig maakt aan schendingen van het internationaal recht.

Illustratief hiervoor was het onderdeel rol van de kerken, waarbij de kerkelijke én ook niet kerkelijke bezoekers van het symposium vonden dat de kerken (vertegenwoordigd door de Raad van Kerken) zich niet duidelijk genoeg uitspraken tegen de misstanden in de bezette Palestijnse gebieden. Zij balanceren teveel op een koord, door zowel Israël als de mensenrechtenorganisaties te vriend te willen houden. Hoewel, in een reisverslag over hun bezoek aan Palestina (november 2022) deden ze dat in eerste instantie wel. Ze schreven: ‘(…) Het bezoek aan Yad Vashem raakt ons ook nog op een andere manier. Wat wij de afgelopen week van Palestijnse christenen gehoord hebben evenals de muren, hekken, en checkpoints die we gezien hebben, dragen we met ons mee. Yad Vashem toont het onvergelijkbare kwaad en leed van de Holocaust. We zijn ons dit heel goed bewust. En toch, tegen wil en dank, roepen de beelden van scheiding en ‘Verboden voor Joden’ associaties op met wat we de afgelopen dagen hebben gezien. (…).’ De ophef over deze passage in joodse en christelijke kring leidde ertoe dat de passage werd geschrapt uit het verslag. Dit én het gebalanceer van met name één van de sprekers leidde ertoe dat veel mensen teleurgesteld waren in het standpunt van de kerken.

Hoopvol
Ondanks die teleurstelling en ondanks 75 jaar Nakba, stemde het symposium me toch hoopvol. Niet omdat een oplossing snel in zicht is, maar hoopvol omdat er in Nederland mensen zijn die het er niet bij laten. Die strijden voor de rechten van Palestijnen, door erheen te gaan en de bevolking te helpen én te steunen in hun voortdurende strijd[5], door vele honderden olijfbomen te planten[6], door tweewekelijks in verschillende steden in Nederland een wake te houden tegen de misstanden in Palestina[7], door hun verhaal over misleiding te delen[8], door boeken uit te geven over Palestina en het Midden Oosten[9] én door de politiek aan te spreken op hun verantwoordelijkheden als het gaat om het internationaal recht en mensenrechtenschendingen. Deze mensen inspireren me. En ik hoop jullie ook.  

[1] Zie: https://rightsforum.org/henri-veldhuis-symposium-2023/
[2] Zie: https://www.amnesty.nl/actueel/palestijnse-levens-in-gevaar-nu-israel-apartheid-versterkt en zie: https://www.amnesty.org/en/documents/mde15/5141/2022/en/
[3] Lees meer over Ramzy Baroud via deze link: https://ramzybaroud.net/about/ en over de Palestine Chronicle via deze link: https://www.palestinechronicle.com/about/
[4] Amal Karam droeg een prachtig zelfgeschreven gedicht voor. Lees het hier: https://repowerparty.wordpress.com/2016/05/10/haatpostbode-spreekt-voor-zichzelf/
[5] Tent of Nations, zie: https://www.tentofnations.nl/
[6] Plant een olijfboom, zie https://www.planteenolijfboom.nl/
[7] Vrouwen in het zwart, zie https://www.vrouweninhetzwart.nl/acties.htm
[8] Erik Ader, zie https://palmslag.nl/erik-ader
[9] Uitgeverij Jurgen Maas, zie https://www.uitgeverijjurgenmaas.nl/

Altijd de laatste blog in je mailbox

Op dinsdagen in de even weken plaats ik een nieuwe blog. Wil jij hem als eerste lezen? Laat dan even je naam en e-mailadres* achter. Dan ontvang je mijn blog om de dinsdag in je mailbox. * Ik gebruik je e-mailadres alleen voor de blogs.

Name *

Voornaam

Achternaam

Email *

Aanmelden