Als ik naar mijn leven kijk, mag ik mezelf gelukkig prijzen. Ik heb een fijn gezin, gezonde ouders en schoonouders, een prachtig huis, een mooie tuin, werk én genoeg tijd om bezig te zijn met de dingen die ik daarnaast belangrijk én leuk vind. Toch kan ik soms blijven hangen in het moment en mijn geluk niet zien. Vooral op dagen dat het allemaal niet zo wil lukken. Dagen waarin ik minder gedaan krijg dan gepland, er gedoe op het werk is, het thuis anders loopt dan gedacht, ergernissen de overhand krijgen en ik mijn toekomstplannen in duigen denk te zien vallen.

Toch verloren ze nooit hoop
en bleven vertrouwen op hun geloof

En dan denk ik aan Mahmoud en Mahmoud – mijn oud-cursisten en de hoofdpersonen uit het boek dat ik aan het schrijven ben. Ze zijn opgegroeid met de hoop terug te keren naar het geboorteland van hun ouders. Ze hebben keer op keer meegemaakt dat de terugkeer verder weg leek dan ooit. Verlangden soms naar de luxe van elektrisch licht, stromend water en een rijkgevulde maaltijd, maar namen genoegen met wat er was: een petroleumlamp, een waterput op zo’n vijf kilometer afstand en een karige, maar voedzame maaltijd. Ze werkten hard om hun leefomstandigheden te verbeteren. Dat lukte, ze volgenden een opleiding en werden beiden docent, waardoor ze de levensstandaard van zichzelf en hun families konden verhogen.

Intussen kwam er in het land waar ze – in hun beleving – tijdelijk verbleven een nieuw regime aan de macht. Een regime van onderdrukking en zelfverrijking. Hierdoor kwam hun toekomstdroom – via onderwijs en educatie een terugkeer zonder wapens bewerkstelligen – buiten bereik. Toch verloren ze nooit hoop en bleven vertrouwen op hun geloof, waarbij de uitdrukking In Sha Allah – als God het wil* – hen de moed geeft te berusten in het lot. Een berusting die hen de kracht geeft om verder te gaan en te doen wat in hun macht ligt. En daarna, daarna is het in Gods handen.

Het geeft hen veerkracht en het vermogen te leven in zware omstandigheden en toch te genieten van wat er wel is. Hoewel ik niet zo gelovig ben zoals zij, ben ik dit principe gaan omarmen en laat me minder uit het veld te als het (een beetje, niet eens veel zoals  bij de Mahmouds) tegenzit. Nu alleen nog een mooi gezegde erbij dat bij mij past. Als het me gegund is…

* In Sha Allah is de islamitische equivalent van het christelijke principe Deo Volente.

Blog in je mailbox?

Elke dinsdag plaats ik een nieuwe blog. Wil jij hem als eerste lezen? Laat dan even je naam en e-mailadres achter. Dan ontvang je mijn blog elke dinsdag in je mailbox.