De ander
Hij liet de ander struikelen en zag dat hij pijn had doordat hij ongelukkig viel, maar het deed hem niets. De ander overtrad de regels en was uitschot, gespuis. Iemand die niet in zijn mooie tuin hoorde te zijn. De tuin die hij met zoveel zorg en liefde had aangelegd. Het was de plek waar hij zichzelf kon zijn. Behalve als de ander er was. Daarom bedacht hij steeds meer regels om de ander te ontmoedigen er te zijn. Strenge regels, zeer strenge regels.

De mensen begrepen het, al zei een enkeling soms dat hij te ver ging. Dan zei hij: ‘Ben je het vergeten?’ en werden ze stil. Na alles wat hij had meegemaakt, gunden ze hem een plek om zichzelf te zijn, aan te sterken en rust te vinden. De tuin bood hem dat, maar de ander verstoorde zijn rust door daar ook te zijn. Natuurlijk, de ander was er al voordat hij er was, maar hij had deze plek voor zichzelf gekozen. Juist deze plek, omdat de grond ervan voor hem heilig was.

Regelmatig kwam de ander in verzet. Ging hij tegen de regels in. Dat frustreerde hem en het maakte zijn afkeer voor de ander steeds groter. Sterker nog: hij haatte hem. Daar waar hij kon trad hij op tegen elke misstap. Steeds met meer geweld.

Het werd een missie om zijn tuin te beschermen, maar hij kon het niet alleen. Hij vroeg hulp bij de mensen en kreeg het. Ze vroegen de ander om de tuin voorgoed te verlaten en zich erbij neer te leggen. De ander protesteerde, maar de mensen waren doof voor zijn argumenten. De schuld die ze voelden over het verleden, drukte hun gevoel voor rechtvaardigheid weg. Ze zagen de pijn van de ander niet of keken weg, omdat het ongemakkelijk was.

Altijd de laatste blog in je mailbox

Op dinsdagen in de even weken plaats ik een nieuwe blog. Wil jij hem als eerste lezen? Laat dan even je naam en e-mailadres* achter. Dan ontvang je mijn blog om de dinsdag in je mailbox. * Ik gebruik je e-mailadres alleen voor de blogs.

Name *

Voornaam

Achternaam

Email *

Aanmelden