Op 24 december om 17:00 uur sloot ik mijn werkcomputer af. Eenmaal thuis legde ik mijn computer en werktelefoon weg. Sindsdien heb ik er niet meer naar gekeken. Helemaal niet meer. Ik heb zelfs mijn LinkedIn niet meer gecheckt. Af en toe voelde ik me daar schuldig over. Zou ik toch niet even mijn mail kijken? Mijn whatsapp checken? Door LinkedIn scrollen?

Ik koos ervoor dat niet te doen. En ondanks een klein knagend onbehagen, voelde het niet-checken goed. Alles even de boel laten en de volledige focus op thuis, op de feestdagen, op rust en op de ondersteuning bij het isoleren in ons huis. Want echt klussen, daar ben ik niet goed in. Of niet goed in? Dat weet ik eigenlijk niet. Ik heb het nooit echt gedaan. Maar daar gaat in het nieuwe jaar vast verandering in komen.

In elk geval heb ik de afgelopen twee weken geholpen waar ik kon. Een paar keer met een echte klusactiviteit, maar meestal was het zorgen voor eten en drinken, zorgen voor spullen en het schoonhouden van de overige plekken in huis. Al ging dat laatste me niet altijd even goed af, vooral omdat het resultaat van het werk al binnen enkele uren niet meer te zien was.

Mijn man werkte ondertussen gestaag verder aan het isoleerproject. De ene keer met hulp van zijn vader, de andere keer met hulp van een goede vriend. Het eerste resultaat – een goedgeïsoleerde slaapkamer van onze zoon – is prachtig. Dat heeft mijn man toch maar mooi gedaan. De komende weken is de rest van de bovenverdieping aan de beurt.

Woord voor het jaar
Naast de klus-ondersteuning heb ik wat gepuzzeld, ben ik op pad geweest met de kinderen en heb ik nagedacht over het afgelopen jaar en de plannen voor komend jaar. Bij het nadenken over het nieuwe jaar, koos ik ook een woord voor het jaar. Dat doe sinds vorig jaar ik samen met een vriendin. We denken na over onszelf, het afgelopen jaar, onze doelen en wensen voor het nieuwe jaar, de wereld om ons heen en de woorden die ons gaan helpen om in het nieuwe jaar de juiste keuzes te maken. Niet dat we daar een hele dag samen voor uittrekken, dat niet. Het denken en kauwen op de juiste woorden doen we zelf. Het gekozen woord delen we daarna met elkaar. Natuurlijk met een uitgebreide toelichting.

Dit jaar koos ik hoopvol. Niet alleen omdat ik hoopvol ben dat mijn boek dit jaar wordt uitgegeven, maar ook omdat ik hoopvol wil zijn. Natuurlijk, in de wereld om ons heen is het soms moeilijk hoopvol te blijven. Er is van alles aan de hand waar je somber van wordt. De oorlog, het klimaat, de stijgende kosten en nog veel meer. Toch heb ik gezien dat mensen in de meest moeilijke situaties hoopvol kunnen blijven en lichtpuntjes zien in de duisternis. Mahmoud en Mahmoud, de hoofdpersonen uit mijn verhaal, zijn mijn voorbeeld. Alles in hun leven was somber, toch zagen zij lichtpuntjes. Ik ga die lichtpuntjes ook zien en mag hopelijk ook een lichtpuntje zijn voor anderen.

Morgen (en als jullie dit lezen: vandaag) ga ik weer aan het werk. Zojuist heb ik mijn werktelefoon en laptop erbij gepakt en aan de lader gelegd. Zodra ze opgeladen zijn, bekijk ik wat de schade is van twee weken uitgeschakeld staan. Daarbij ervaar ik enige spanning. Maar… ik blijf hoopvol 😉

---

Blog in je mailbox?

Op dinsdagen in de even weken plaats ik een nieuwe blog. Wil jij hem als eerste lezen? Laat dan even je naam en e-mailadres achter. Dan ontvang je mijn blog om de dinsdag in je mailbox.Name *