Zodra het buitenbad in ons dorp definitief de hekken sluit en het personeel de mensen definitief uitzwaait, voel ik een licht verdriet. De zomer is voorbij. Het herfstseizoen breekt aan. De tijd van vallende bladeren, van minder buiten doen, meer binnen zijn. Hoewel ik erg kan genieten van de herfst met haar kleurenpracht, valt het afscheid nemen van de zomer me altijd zwaar. Want voor mij is de zomer feestelijk. Met zomerfruit en alles dat in de prachtigste kleuren groeit en bloeit. Een periode van eropuit trekken, vrij zijn, buiten zijn, zonnestralen, ontspannen, genieten en lekker veel zwemmen.
De overgang naar de herfst gaat dan ook niet vanzelf. Ik moet wennen aan de vroeg inzettende schermering. De kille avonden, licht aandoen op de fiets, overstappen op een andere bezigheid dan zwemmen en de drukte die toeneemt omdat er weer van alles start. Niet alleen op het werk. Ook privé. Ik probeer niet toe te geven aan de somberte die de herfst brengt en focus op de mooie kanten ervan. Stevige wandelingen maken en de kou op m’n gezicht voelen. Prachtige herfstbladeren, paddenstoelen, warme chocomelk en lekker op de bank zitten onder een dekentje met een fijn boek of een mooie serie. Daar geniet ik straks ook weer van. Maar nu nog niet.
Nu geef ik tijd aan het afscheid nemen van de zomer. Van bewust de laatste keer in het buitenbad zwemmen, wandelen in korte broek en de laatste aardbeien, bramen, appels, komkommers en courgettes oogsten en er feestelijke gerechten van maken. Gisteren een courgetteplaattaart, vandaag komkommersla en morgen een pasta met groenten uit de tuin. En straks ga ik de keuken in om een appeltaart te bakken voor de verjaardag van mijn zoon, waarmee we ieder jaar de herfst verwelkomen. En daarna ben ik er klaar voor. Geef ik me over aan al het moois en fijns dat de herfst brengt.
Eén reactie op “Dag zomer, hallo herfst”
Weemoed over het afscheid van de zomer en tegelijkertijd het mooie, goede van de andere seizoenen ook kunnen omarmen: dat is de herfst!