Nooit eerder voelde een baan als lanterfladderen[1]. Nu wel. Ik werk en ik geniet van de dingen die ik doe. Van de mensen die ik voor mijn werk ontmoet, van mijn collega’s, van de bezoekers, de samenwerkingspartners en van de missie die ik voor de bibliotheken in mijn regio uitvoer: de digitale samenleving voor iedereen bereikbaar maken[2].
Maar soms, soms mag ik een uitstapje maken naar iets heel anders. Zo hadden we laatst Splinter Chabot te gast voor de bibliotheken van De Wolden, Meppel en Westerveld. In Westerveld werd het bezoek opgepakt met de middelbare school[3], maar voor het bezoek aan de bibliotheek van Meppel was nog geen interviewer geregeld. Mij leek het erg leuk om te doen en mijn collega’s zagen dat gelukkig ook zitten. En zo geschiedde. Een dikke week geleden stond ik in de theaterzaal van de Plataan op het podium met Splinter Chabot. Dat was zo genieten. Ik mocht hem alles vragen. Niet alleen over zijn boeken, maar ook over zijn tv-programma’s en zijn persoon. Het werd een fijn gesprek. Over Confettiregen, over Roze brieven, over als de Hemel genoeg ruimte heeft én over diversiteit en kunnen zijn wie je bent.
Iets dat voor mij vanzelfsprekend is, maar voor Splinter en andere LHBTIQ+’ers[4] niet. In zeventig landen is homoseksualiteit strafbaar en in elf kun je er de doodstraf voor krijgen. Dus zomaar naar een willekeurig land op vakantie gaan, is er voor hem niet bij. Maar ook hier in Nederland worden zijn boeken in lang niet alle boekhandels verkocht om wie hij is en wat hij schrijft, vertelde hij. Waarna hij luchtig concludeerde dat dat vooral jammer is voor hen, omdat ze daardoor toch heel wat inkomsten mislopen.
Als god dat niet oké vond, had hij er vast
Splinter Chabot
een stokje voor gestoken
Ook vertelde hij dat hij voor een politieke conferentie in een land was waar de regering het niet zo ophad met homoseksualiteit en wat dat met hem deed toen hij met z’n roze sokken aan op straat liep en een politieagent zag. En hoe, tijdens een bezoek aan Israël, een rabbi hem op z’n ziel trapte door te stellen homoseksualiteit even verwerpelijk is als seks hebben met geiten. Toch blijft hij er rustig onder en onderstreept hoe hij op dat soort momenten het tegendeel kan bewijzen: hand in hand lopen met een jongen in het centrum van Jeruzalem en voelen dat god zijn levenswijze prima vindt. Want als god dat niet oké vond, had hij er vast een stokje voor gestoken, stelt Splinter met een stralende lach.
Splinter is ook een echte Lanterfladderaar. Hij doet wat hij leuk vindt en verdient er zijn geld mee. Maar mooier nog, hij heeft aandacht voor iedereen en luistert aandachtig naar de verhalen die mensen hem vertellen. En niet alleen op de plekken waar hij in de schijnwerpers staat, maar ook daarbuiten. Hij is vriendelijk en oprecht voor de serveersters in het restaurant, de mensen die we op straat tegenkomen, mijn collega’s, de mensen van de boekhandel die erbij zijn om zijn boeken te verkopen en voor een ieder die ook maar even in zijn nabijheid verkeert. Kortom een warme, vriendelijke man, die oprecht iets voor anderen kan betekenen, omdat hij zijn verhaal deelt en daarmee een voorbeeld is voor veel jongeren die worstelen met hun geaardheid.
Ik vond het fijn om in zijn nabijheid te verkeren, hem vragen te stellen en me – dankzij zijn warme opstelling – op mijn gemak te voelen op het podium. Van het interview kan ik nog dagen nagenieten. Ik hoop de bezoekers ook.
[1] Lanterfladderen staat voor het bezig zijn met mijn passies zonder dat het energie kost, zonder dat het voelt als werken. Het staat voor het verbinding zoeken met mensen, me inleven in levensverhalen, schrijven, tekenen, creëren en lesgeven. Oftewel in rust werken aan verschillende disciplines zonder het heilige moeten en zonder vastgestelde kaders. Zie https://lanterfladder.nl
[2] Digitale inclusie: Mijn collega’s en ik zorgen ervoor dat mensen digitaal mee kunnen doen in onze samenleving. Dat is niet altijd makkelijk, omdat de mensen die hulp nodig hebben bij digitale zaken het liefst met een grote boog om de computer heenlopen. Dan is het goed om te weten met wie je het beste kunt samenwerken om de mensen wel te bereiken én om ze te laten zien dat de computer niet alleen maar eng is. Maar ook leuk én nuttig.
[3] Stad en Esch Diever.
[4] Wat is LHBTIQ+? Lees er meer over via: https://npokennis.nl/story/225/wat-betekent-lhbtqia?at_medium=sl&at_campaign=ntr_npo_kennis_stories&at_platform=google
2 reacties op “Lanterfladderen”
Fijn om hier de energie te voelen die de ontmoeting met Splinter gegeven heeft. Prachtig om te vernemen hoe hij in het leven staat: een inspirerend, mooi mens die graag deelt!
War ontzettend leuk dat je een interview hebt gedaan met Splinter Chabot! Het enthousiasme klinkt door in je blog. Ga maar eens een boek van hem lezen nu!