Terwijl mijn gezinsleden nog lekker op één oor liggen, geniet ik van de stilte van de ochtend. Zeker in de vakantie als er helemaal niets moet. Dan sluip ik mijn bed uit (al is sluipen niet mijn sterkste kant) richting de keuken om een kop koffie of thee te zetten en met de dag te beginnen. Soms start ik met een wandeling, maar de laatste dagen begin ik met tekenen, schrijven of lezen. Al wil het schrijven niet zo lukken en kan ik voor lezen de rust niet altijd vinden. Voor tekenen wel. Ik krabbel wat, kleur wat en dan ontstaat er wat. Soms mooi, soms niet.
Vandaag heb ik de laptop erbij gepakt en schrijf ik wat in me opkomt aan de keukentafel van het vakwerkhuisje dat de komende dagen onze uitvalsbasis is. Ook hier geniet ik van de rust en luister ik naar geluiden die me niet vertrouwd zijn. Het zachte gezoem van de koelkast, vogels die hier anders klinken dan thuis en het blaffen van honden in de verte. Verder is het stil.
Door het raam zie ik de bladeren van de pruimenboom zachtjes heen en weer wiegen in de wind. Ondertussen schrijf ik wat, maar de juiste woorden komen niet. Daarom zoek ik afleiding op mijn telefoon. Ik app wat met mijn moeder en lees tussendoor over de medailles die Nederland nét wel, nét niet pakt op de Olympische Spelen en scrollend door het nieuws treft ook alle onrust in de wereld me. ALLE onrust… Overal zijn brandhaarden. De een nog explosiever dan de ander. Het nieuws komt binnen, maar ik wil het buiten houden, zodat het me niet raakt. Ik ben op vakantie! Ik wil genieten en hoef het allemaal niet te weten. Ik steek mijn kop in het zand, neem een slok van mijn koffie en geniet nog even van de stilte ochtend, terwijl ik me verheug op de dag die komen gaat. Ik voel me dankbaar en realiseer me hoe bevoorrecht ik ben.
2 reacties op “In de stilte van de ochtend”
Steek je je kop in het zand als je nieuws enigszins afhoudt? Ik ben al jaren selectief wat betreft nieuwsberichten nauwkeurig volgen en uitspellen (om mezelf heel te houden) en las toevallig vandaag in Trouw deze alinea:
Terughoudend is Hammond ook in haar nieuwsconsumptie. “Een tot twee keer daags een kwaliteitskrant. Akelig nieuws dat zich ergens ver weg op de wereld afspeelt, kan het waardevolle contact met mensen, waar je gelukkig van wordt, verstoren. Die ellende gaat altijd door, dus wat geeft het als je pas na een paar uur over die ramp of aanslag hoort of leest? Bovendien: het is gevaarlijk. Mensen die urenlang bleven kijken naar de rechtstreekse beelden na de bomaanslag op de marathon van Boston in 2013, bleken achteraf meer trauma’s te hebben opgelopen dan marathondeelnemers die alles zelf hadden meegemaakt. Verbijsterend. Waarom zou je dat jezelf aandoen?”
Ik maak mijn wereld niet kleiner maar bescherm mezelf door niet verder te gaan dan “weet hebben van”. Indien mensen me individueel raken, stap ik verder naar meeleven en empathie. Deze houding houdt me al vaak genoeg uit mijn slaap….
P. S.
Vergat ik te melden hoe leuk ik je tekeningen, krabbels vind! Wat een talenten, sluimerend op vakantie om te mogen worden aangeboord☺️