Dresscode: ‘saai en onopvallend’. Vier mensen hadden eroverheen gelezen, de rest niet. Zij gingen ernstig gekleed en zonken weg in het geheel van blauwe en zwarte (mantel)pakken. Zo ook Sophie, die niet voor een mantelpak koos, maar toch in het geheel opging door haar stemmige zwarte jurk, die ook niet zou misstaan op een begrafenis. Ruben had zichzelf een frivoliteitje gegund. Een rode das, waarvan het strikken hem nog niet geheel in de vingers zat. Marjolein vond het wel even fijn om op te gaan in de massa. De aandacht mocht nu wel even naar die kleurrijke Fleur, Reinette, Mona en Femke.
De laatste drie stonden ietwat ongemakkelijk kleurrijk te wezen. Zo niet Fleur, het meisje van bijna vijftig, dat per se in haar prinsessenjurk wilde nu ze eindelijk met de koning op de grote trappen stond en op de foto mocht. Een foto die straks in onze geschiedenisboeken prijkt, dat wist ze zeker. Maar welk onderschrift erbij komt, weet ze nog niet. En ook de inhoud van de paragraaf bij de betreffende foto is nog niet geschreven.
Stiekem hoop ik dat het onderschrift luidt: “Kabinet Schoof I, kortst zittende kabinet ooit”. Maar ondanks het bizarre debat over de regeringsverklaring, vrees ik toch dat bovenstaande zin niet de zin is waarmee ons nieuwe Kabinet de geschiedenisboeken haalt.
Toch weet ik zeker dat ieder van de nieuwe kabinetsleden daar staat met het idee iets goeds voor dit land te doen of in elk geval voor de eigen groep. Een aantal van hen staat er bovendien uit plichtsbesef en zegt: ‘Dit is wat de kiezer wil’ en ‘Het land moet geregeerd. We hebben grote problemen om aan te pakken.’ Het betreft waarschijnlijk alle NSC-leden en misschien ook onze nieuwe Minister-President. Waarom zou zo’n man anders deze onmogelijke positie willen bekleden? Uit ijdelheid?
Plichtsbesef is zeker niet voor iedereen de reden om zitting te nemen in het kabinet. Een aantal van hen wil aan de knoppen zitten om eindelijk eens dingen voor elkaar te krijgen. En dan gaat het vooral om mest en migratie. Vooral voor dat laatste onderwerp maakt aantal leden zich hard en zij dragen daarbij een bedenkelijk gedachtegoed uit. Gedachtegoed dat wordt omschreven als racistisch. Toch willen ze niet gezien worden als racisten én zeker niet als zodanig bestempeld worden. Ik ben benieuwd wat volgens hen dan wel de definitie van racisme is.
Ik weet in elk geval dat we nu geschiedenis aan het schrijven zijn. Niemand weet nog hoe het verder gaat en of er een plottwist komt. Ook de schrijver van het stuk niet. Die laat zich leiden door de algoritmes van Twitter, Facebook en Instagram. En nu, nu is het eerst zomerreces, waardoor je net als bij een soap met een cliffhanger de vakantie in wordt gestuurd en je je alsmaar afvraagt hoe het verder zal gaan en of Dick er al snel de brui aan geeft.
2 reacties op “Cliffhanger”
Boeiend hoe je naar de foto kijkt en stilstaat bij de mogelijke, diverse gedachtes, motivaties en emoties. Fijne zomertijd gewenst na deze cliffhanger☺️
Dank Ineke! Jij ook een fijne zomer!