“Inspiratie is niet iets dat je krijgt. Daar moet je hard voor werken”, zei mijn docent illustreren ooit. En tsja, staren naar een lege pagina brengt geen inspiratie voort. Geen verhalen, geen tekeningen. Geen ideeën. Dat is heel vervelend. Pagina’s die ongevuld blijven, de cursor die op de lege pagina blijft knipperen en gedachten die enorm afleiden, net als allerlei apparaten en klusjes. De wasmachine piept: eerst maar even heen. Vervolgens zie ik dat de planten water moeten hebben en daarna stoor ik me aan het feit dat de opgekweekte courgetteplantjes nog niet in de moestuin staan. Ook maar even doen. Ondertussen vervliegt de tijd die beschikbaar is voor het schrijven en is de agenda weer gevuld met andere taken en bezigheden.  

De afgelopen weken had ik daar best wel last van én van de teleurstelling dat het schrijven niet zo wilde lukken. Waar lag dat nou aan? Deels omdat ik niet goed gepland had, deels omdat belangrijkere zaken voorrang kregen. Maar deels ook omdat ik geen inspiratie had en het schrijven ook nog eens veel minder snel ging dan gehoopt en gepland, waardoor er nog meer druk kwam te staan op de volgende schrijfsessie. Een soort neerwaartse spiraal dus.

‘Ik krijg er geen zweetdruppels
van op mijn hoofd’

Gelukkig heb ik een goede vriendin die altijd de juiste dingen zegt als ik het nodig heb. Die me zegt dat ik goed bezig ben, zegt dat het oké is als het schrijven soms wat minder gaat. Vorige week schreef ze: Amor Fati toen ik onrust voelde over iets dat belangrijk voor me was. En dat was ook nog eens de term waar ik in mijn vorige blog naar zocht. Hoe mooi kan het zijn? En dat is ook wat ik nu moet doen bij het schrijven. Het lot liefhebben en erop vertrouwen.

En het harde werken voor inspiratie, zoals mijn docent ooit zei? Dat doe ik ook. Maar ik krijg er geen zweetdruppels van op mijn hoofd. Het harde werken gebeurt bij mij juist door meer te genieten van die dingen die ik doe als ik niet schrijf. Want juist dan gaat de inspiratie stromen. Dan bedenk ik tijdens het fietsen hoe ik de verhaallijn kan verbeteren, tijdens het wroeten in de moestuin zie ik voor me wat er in het nieuwe hoofdstuk moet komen en tijdens het vouwen van de was denk ik uit hoe ik het thema vriendschap beter tot z’n recht kan laten komen. Kortom: inspiratie krijg ik, als ik doe waar ik blij van word en het heilige moeten overboord gooi.

Altijd de laatste blog in je mailbox? Meld je aan!